„Karczmarski zastawia na otaczającą go rzeczywistość pułapki. Obrazy uwolnione z pułapek złożyły się na ten zbiór dając wgląd w czas i jego strukturę, który dzięki technice fotografii otworkowej nie rejestruje się jako moment statyczny, ale pozwala nam śledzić ruch, obserwować efekt kumulacji drobnych przestrzennych zmian. Ryszard Karczmarski prawie nie rozstaje się ze swoją camera obscura traktując ją jak lustro dla swojego bycia w zdarzeniu. Rejestruje napotkanych ludzi, wnętrza domów, które zamieszkują, a także miejsca, które wydają się opuszczone, puste, zawsze badając relację pomiędzy tym co go spotyka a nim samym. Karczmarski pozwala, żeby światło łamało i rozszczepiało się na krawędziach otworka tworząc tęczowe odblaski. Pozwala światłu być bohaterem równie ważnym, jak łapany obraz, bo to przecież dzięki jego obecności obraz jest możliwy...”.